17 juli 2023
In gesprek met, Nieuws
Ondernemer met grote financiële problemen deelt zijn verhaal
Ondernemen kent soms hoge pieken en diepe dalen. Lees het verhaal van Cees, een 68-jarige rasondernemer die onlangs in de grote schulden is beland. Lange tijd probeerde hij zijn financiële problemen alleen op te lossen. Zelfs zijn vrouw had geen idee. Totdat de deurwaarder op de stoep stond. Om anderen mogelijk te kunnen helpen deelt hij hier anoniem zijn verhaal.
Risico’s zijn inherent aan het ondernemerschap
“Ik ben een man van 68 jaar, nooit gestudeerd en al vanaf mijn vijftiende aan het werk. Toen ik twintig was, ben ik gaan ondernemen. Ik vind het heerlijk om hard te werken en ik ben altijd bezig. In de loop der jaren heb ik verschillende bedrijven gehad. Een aantal van mijn ondernemingen is succesvol geweest, een aantal ook niet. Dat heeft verschillende redenen. Op zich schrikken de ups en downs in het ondernemerschap mij niet af. Ik ben positief ingesteld. Ik zie snel oplossingen en overal kansen. Daarbij zijn risico’s inherent aan het ondernemerschap. Dat vind ik er ook leuk aan. Ik heb financieel gezien hele goede tijden gekend, maar er zijn ook regelmatig tijden geweest dat het minder ging en dat de broekriem wat strakker moest. Dat is nooit echt een erg geweest en er zijn nooit heel grote financiële problemen geweest. Totdat het onlangs écht flink mis ging.
Ik kan niet in detail treden, maar het komt erop neer dat ik een aantal jaren geleden een groot risico genomen heb binnen mijn bedrijf. De munt kon twee kanten opvallen en hij viel helaas verkeerd. Er zijn meerdere redenen waardoor het uiteindelijk zo mis is gegaan. Een aantal factoren zijn absoluut aan mijzelf te wijten, andere dingen zijn pure pech. Ook zijn er een aantal externe factoren waar ik geen invloed op had. Maar het komt erop neer dat ik steeds dieper in de financiële problemen kwam.
Ik speelde alsof alles normaal was, terwijl ik achter de schermen probeerde te redden wat er te redden viel.
Het was niet van de één op andere dag. Het hele verhaal speelt nu al iets meer dan drie jaar. Al die tijd heb ik geprobeerd om het zelf op te lossen. Niemand wist ervan. Zelfs mijn vrouw niet. Achteraf heb ik daar spijt van, want dat heeft haar erg gekwetst. Maar ik wilde niet dat ze zich zorgen maakte. Ik speelde alsof alles normaal was, terwijl ik achter de schermen probeerde te redden wat er te redden viel. Van huis uit heb ik sterk meegekregen dat je als man zijnde voor je gezin moet kunnen zorgen. Ik denk dat ik me daardoor ook schaamde. Ik vond dat ik het zelf moest oplossen, niet huilen, maar oplossen. Daarom hield ik het lang voor mezelf. Achteraf gezien misschien naïef, maar heel lang dacht ik dat het tij nog wel zou keren en het nog wel goed zou komen.
Op een gegeven moment zat ik zo diep in de financiële problemen. Ik kreeg met deurwaarders te maken. Op een dag stond er een deurwaarder voor de deur en mijn vrouw deed open. Ze schrok enorm en dacht dat het een fout was. Ze had geen idee. Uiteraard was daarna het huis te klein en hebben we heel wat gesprekken moeten voeren om weer nader tot elkaar te komen. Ik had aardig wat uit te leggen. We zijn in gemeenschap van goederen getrouwd dus mijn financiële problemen en schulden zijn ook haar schulden. Dat vind ik nog het allerergste. Ik weet niet of zij mij ook echt kan vergeven of ik mezelf.
We hebben zoals je in het Engels noemt “rock bottom” geraakt. We moeten ons huis verkopen en zullen al onze bezittingen kwijtraken. De vraag is of ons huwelijk het gaat redden, want het vertrouwen heeft een flinke deuk opgelopen.
Uiteindelijk luchtte het erg op om eerlijk te kunnen zijn
Het is echt nooit bij me opgekomen om hulp te zoeken bij mijn gemeente. Ik wist niet eens dat dat kon. Ik heb alleen met gemeentes te maken gehad wanneer ik bijvoorbeeld een vergunning nodig had. Het hele schuldhulpverleningsverhaal was altijd een ver-van-mijn-bedshow. Daar had ik een bepaald beeld bij. Ik paste niet in dat beeld. Toen mijn vrouw het wist, hebben we ook onze (volwassen) kinderen ingelicht over de situatie. Ook dat deed me pijn. Het voelt toch als falen, alsof ik hen teleurstel. Al zeggen zij van niet. Uiteindelijk luchtte het erg op om eerlijk te kunnen zijn. En ineens had ik meerdere mensen die met me wilden meedenken. Mijn zoon heeft actief uitgezocht wie ons verder kon helpen. Zodoende kwam ik bij de gemeente terecht. Ik wist echt niet dat het bestond.
We staan echt nog aan het begin van het hulpproces. Er moet nu eerst rust gecreëerd worden. Hoe de komende jaren er precies uit gaan zien weet ik nog niet. We hebben nog een lange weg te gaan, zowel financieel als emotioneel. Maar ik heb het idee dat ik er niet meer alleen voor sta. Een positief iets is wel dat het ons als gezin hechter heeft gemaakt. Wat ben ik trots op mijn gezin. Ik zie dat we allemaal veerkrachtig zijn. We moeten verder en zetten de schouders eronder. En uiteraard gaat dat de ene dag beter als de andere dag.
Door de stress zie je mogelijke oplossingen over het hoofd
Als ondernemers willen we graag onze eigen problemen oplossen, maar samen sta je toch sterker. Door de stress zie je mogelijke oplossingen over het hoofd. Mijn tip is daarom om over je schaamte of trots heen te stappen en iemand in vertrouwen te nemen. Deel eerlijk je verhaal en je zult zien dat het voor opluchting zorgt. Achteraf gezien had ik eerder mijn vrouw moeten inlichten en misschien wat andere mensen. Ook had ik verder moeten onderzoeken welke instanties mij zouden kunnen helpen. Achteraf praten is makkelijk, maar als ik met mijn verhaal een andere ondernemer zou kunnen helpen zou dat mooi zijn. Deze situatie heeft al genoeg ellende opgeleverd, dus als het nog ergens goed voor is, ben ik blij.”
Ben jij een ondernemer en verkeert jouw bedrijf zich in zwaar weer? Heb je (dreigende) schulden of financiële problemen? Wacht niet te lang en zoek hulp. Speciaal voor ondernemers uit Etten-Leur, Halderberge, Moerdijk, Roosendaal, Rucphen en Zundert is er kosteloze hulp beschikbaar! Neem vandaag nog contact op met één van de specialisten.
